هنوز هم…

کتاب هنوز هم… نوشته غلامعلی حداد عادل است. این کتاب مجموعه شعر این اندیشمند و نویسنده توانا است که انتشارات سوره مهر منتشر کرده است.

آنچه در این دفتر آمده، به ‌استثنای چند شعر قدیمی، عموماً شعرهایی است که شاعر پس از انقلاب سروده است. غلامعلی حداد عادل از دوران دبیرستان، در اواخر دهۀ سی و اوایل دهۀ چهل شعر می‌گفت، اما پس از آن تا سال‌ها به‌ندرت چیزی سروده بود. تا اینکه شهادت برادرشان، مجید، دوباره باعث شد ایشان به سراغ سرودن شعر بروند. آن‌طور که خود شاعر می‌گوید تأثیر این اتفاق در زندگی‌اش شبیه تأثیر بعضی زمین‌لرزه‌های سخت بود که سبب پیدا شدن چشمه‌های جدیدی در زمین می‌شوند؛ شعرهایی که در این دفتر آمده، عمدتاً، شعرهایی است که زان پس سروده‌ شده است.

از میان قالب‌های شعر فارسی، بیشتر شعرهای این مجموعه غزل است افزون بر غزل، چند قصیده و قطعه و رباعی هم در این دفتر چاپ شده است.

بریده‌ای از کتاب هنوز هم…

که باور مي‌کند؟ در رثای امام خمینی (ره) که باور می‌کند در باغ ما داغ صنوبر را که باور می‌کند افتادن سرو تناور را که باور می‌کند آسایش موج خروشان را که باور می‌کند آرامش طوفان و تندر را درین شب‌ها که دیو از باختر صد آتش افروزد که باور می‌کند خاموشی خورشید خاور را کجا رود روان در بستر خود خفته می‌ماند کجا کوه گران در خاک پنهان می‌کند سر را کجا شیر ژیان اندر کنام آرام می‌گیرد که دیده در نیام آرامش شمشیر حیدر را عقاب آسمان‌پروازِ اقلیم سرافرازی کجا بر خاک دردآلود غم می‌گسترد پر را چراغ بامدادافروز آفاق سحرخیزی کجا وا‌می‌گذارد شام شوم تیره‌اختر را کنون کز ابر لطفش نم‌نم باران نمی‌بارد که بر ما می‌فشاند هر زمان دامان گوهر را پس از آن باغبانِ پیر در باغ و بهار ما که می‌رویاند از دل‌های ما گل‌های باور را صدای عشق در این گنبد دوّار می‌ماند کسی نشنیده زین فریاد فریادی رساتر را وطن بر شاخسار سدره گر دارد امام ما، خدا از ما مگیرد سایۀ طوبای رهبر را تسلّای دل ما در غروب آفتاب او طلوع آفتابی دیگر آمد روز دیگر را